Biography
De Japanner Toshio Enomoto fotografeert het liefst bij schemerlicht. ”Kagirohi”, de titel van zijn tentoonstelling bij Galerie Wouter van Leeuwen, betekent zoveel als “het ogenblik dat iets vaag afsteekt tegen de horizon”.
Die schemer treft hij in de vroege ochtend, wanneer een flauw schijnsel opdoemt boven de kammen van de Higashiyama bergketen en de stad Kyoto zich nog hult in een donkere sluier. Als de lucht de tint aanneemt van gewassen inkt, de grauwe rivier de Kamo langzaam kleur begint te krijgen, de dakpannen van de tempels op de berghelling van de Higashiyama glimmen in het schemerige tegenlicht en Kyoto ontwaakt uit haar nachtrust.
Enomoto vangt met weinig licht tijdloze gebeurtenissen: druppels die na een regenbui aan de boomtakken bleven hangen en als kristallen blaadjes glinsteren in het tere ochtendlicht. Een boom die zich majestueus spiegelt in een waterplas. Regendruppels die in hun val bevroren lijken om voor altijd een glazen plafond tussen de boomtoppen te vormen. Kersenbloesem die door de lenteregen slordig over de grond en in plassen is uitgestrooid. Een bliksemstraal die de loodgrijze lucht doorklieft en boomkruinen aan de duisternis onttrekt. Regendruppels die als witte vlekjes afsteken tegen een passerend treinstel. De vierkante zwart-witfoto’s van Enomoto zijn stuk voor stuk geheimzinnig en hebben een onderliggende, aan de Zen-traditie ontleende mystieke lading.
Toshio Enomoto (1947) wordt aangetrokken door het vroege ochtenduur waarop een ijle lichtkrans iets onthult en het moment dat het ‘s avonds weer terugzinkt in het donker. Die ogenblikken herinneren hem aan het tijdelijke en de schoonheid van het vergankelijke. Dat de natuur en wij in dezelfde tijd en ruimte coëxisteren en het leven zijn eigen loop neemt. Enomoto vindt schoonheid en innerlijke rust in de vluchtigheid van het aardse bestaan.
Selected Works
